Ο μικρός μου αποτεφρωτήρας....

Υπάρχουν μέρες  που ξυπνάω στραβά. Μισώ τον εαυτό μου, την πλάση και τους γύρω μου. Αυτές τις μέρες που δεν αντέχω ούτε τα σωθικά μου και η δυσκοιλιότητα είναι ζωγραφισμένη  στο πρόσωπό  μου, δεν θέλω να ακούω ούτε ανάσα διπλά μου, πόσο μάλλον  τηλέφωνα στην δουλειά και ..ελληνικό ραδιόφωνο.

Σταθμό έντεχνης  μουσικής .

Μελωδία FM.

Χρήστο Θηβαίο.

Αυτή η έκτρωση της Tinkerbell μαζί με τις μπάμιες και τις “αέρινες σιωπές”, είναι ο λόγος που μπορώ να ξεκινήσω γενοκτονία κουταβιών, να ταΐσω μουσουλμάνο μπριζόλα χοιρινή με την βία, να κάνω τάκλιν σε γιαγιά με «Π», να δω fame story 1 σε επανάληψη  και πολλά τέτοια κακά πράματα. Αυτός ο ντερέκις  της ελληνικής θεατράλε σκηνής ,αυτή η κατσαρίδα με μαγιό του ελληνικού άτεχνου τραγουδιού έχει εκνευρίσει κάθε κύτταρο του μυαλού μου γιατί απλά μου τον πασάρουν για ποιότητα(μαζί με πολλούς άλλους) επειδή τραγουδάει με στόμφο τις στιχουργικές  ασυναρτησίες που του δίνουν . Βέβαια άμα αυτά τα τραγούδαγε σκύλας με φωνή μπετονιέρα και μπουζούκι με γρέζι θα τον έλεγαν μπασκλασαρία. Δεν είσαι και ούτε θα γίνεις ποιότητα, τουλάχιστον σε ανθρώπους που δεν παίρνουν ψυχοφάρμακα  με κονιάκ αναπολώντας ένα ξεχασμένο ερώτα του ΄79 . Εύχομαι  όσο είσαι εν ζωή να μην σου ξαναγράψει κάνεις  τραγούδια και η «έμπνευση» σου να πάει στον Σπύρο Ζαχαρία , ενώ παράλληλα θα κάνεις γλειφοκώλι στην τριχωτή, λιπαρή, κωλάρα  του Κραουνάκη  για κανένα δίστιχο. Αν μας κάνεις τη χάρη και «σπάσεις» από τον μάταιο τούτο κόσμο, εύχομαι να πας στην κόλαση και να κάνεις αιωνία γλειφομούνι στην Σωτηρία Μπέλλου.

Ο μικρός μου αποτεφρωτήρας  χωράει πολλούς αλλά εσύ θα είσαι ο πρώτος..  

  

"Μες τα νεκρά τα καφενεία ρίχνει χιόνι
κι εγώ πενθώ την ερημιά ενός φιλιού
που σαν το ρούχο η αγάπη μας παλιώνει
κι είναι σαν ήχος χαλασμένου πιστολιού "

Χρήστο ….πιασε μελωδία ..